Het einde van de Sockmadness

Ondertussen is de Sockmadness wedstrijd afgelopen, zowel voor mezelf als voor de anderen.

Ik ben blij dat ik voor mijn eerste deelname al in ronde 5 (van 7) geraakt ben. Na de Honey&Clover sok in mozaiek gebreid, dacht ik dat ik het ergste wel ver gehad had. Niet dus… De Pentoeminoes sok uit ronde 6 was nog een stapje erger…

Het patroon kwam voor mij totaal onverwacht binnen, en ik was even in paniek… Je moest minstens 5 kleuren hebben en daarnaast nog een hoofdkleur. Dat was geen probleem. Maar…. je moest intarsia in het rond breien…. Oh….my… God….! Intarsia in het rond…. Ik had nog nooit echt intarsia gebreid, laat staan in het rond. Nu, ik probeerde kalm te blijven, maar dat was niet zo gemakkelijk. Voor het eerst in de wedstrijd kwam ik mijn limiet tegen… Dat aanvaarden op zich is al niet zo evident.

Maar toch ben ik vol goede moed begonnen aan de sokken. Het was een toe-up sok, wat ik altijd wel leuk vind. Zeker bij deze sok, want de manier waarop hier de teen moest gebreid worden, was voor mij nieuw.

Dan begon het geworstel met de 5 andere kleuren. De gekende visjes werden bovengehaald. Ik zag het nog altijd zitten. Tot…. mmm… hoe doe je dat dan met de hoofdkleur?… Ik dacht na, bekeek filmpjes, herbekeek ze, en nog eens, en nog eens, vroeg hulp aan collega-breister Dominique, maar ook zij was niet vertrouwd met deze techniek. In de vraagbaak van de

Sockmadness verscheen een schema met het draadverloop.

Bestudeerd en nog eens bestudeerd.. en toen uiteindelijk viel mijn eurocentje.  Oké, we waren vertrokken voor een vlotte rit. Althans, dat dacht ik…. Wat een gedoe met al die visjes, en dan die puzzelstukjes. Niets voor mij, dat had ik begrepen. Dit zou het einde van mijn deelname betekenen.

En inderdaad… ik was nog niet aan de hiel van de eerste sok, en er was al iemand klaar. Plaats verkeken.

Ondertussen heb ik mezelf er toch toe kunnen aanzetten om de sok af te maken, en dit is het resultaat:

Geweldig? Nee, dat kan ik niet beamen. Uitdagend? Ja, zeker en vast! Intarsia breien is nog niet zo simpel als men soms beweert, dat is duidelijk… De tweede sok volgt nog wel, maar nu even rust.

Bij het schrijven van deze post is ook reeds de finale voorbij. Zoals mijn jongste zoon zei bij het bekijken van het patroon: ‘Mama, ik denk dat je blij mag zijn dat je niet in de finale zit’. 🙂

Dit zijn de kousen van de winnares. Zeg nu zelf: zijn dit geen echte finalesokken?

Volgend jaar ga ik zeker terug meedoen. Niet om te winnen, maar wel om weer zoveel nieuwe dingen te leren. Ookal brei ik al vele jaren sokken, toch is mijn kennis goed aangevuld geraakt met deze Sockmadness.

En mijn kast? Ja, die is ook al goed aangevuld voor de volgende winter. Koude voeten ga ik niet hebben 🙂