Sock Innovation – cookie A

Toen ik op zoek was naar een geschikt sokkenpatroontje voor de voeten van Lize Lorent (winnares eerste give away), greep ik naar het boek Sock Innovation: Knitting Techniques & Patterns for One-of-a-Kind Socks.  Ik werd er zowaar nostalgisch van… .

Ik herinner me nog heel goed, nu zowat 7-8 jaar geleden, dat ik mijn collega-vriendin vertelde over mijn pogingen om kousen te breien. ‘Daar heb ik een boek van’, zei ze enthousiast, en de volgende ochtend had ze het bij om in te kijken.

Ik was er meteen helemaal ondersteboven van. Een boek vol met patronen om sokken te breien…. in het engels…. Een wereld ging voor mij open! Ik had immers mijn moeder heel haar leven lang sokken zien breien, maar heb haar nooit, maar dan ook nooit, een boek, handleiding of patroonsbeschrijvingen ter hand weten te nemen. Zij dééd dat gewoon! Nu moet ik wel toegeven dat zij meestal hetzelfde patroon breide… en dezelfde kleur sokkenwol (beige of grijs) gebruikte.

Al gauw bestelde ik dit boek ook, en dit werd dan het begin van mijn inmiddels uitgebreide sokkenboekenbibliotheek :-). Maar wat was dat grappig! Hoewel ik een stevige taalbasis meegekregen had op school, kende ik geen enkele engelse breiterm. Toen ik aan mijn eerste ‘echte’ paar sokken begon, moest ik al gauw een hulplijn inschakelen en sms’te ik ’s avonds mijn collega :”Wat betekent purl? Wat bedoelen ze met yarn over?” en nog meer van dat soort (achteraf bekeken simpele) vragen. Hilarisch in feite! Ze had zelf zeer weinig ervaring met sokken breien, maar heeft voor mij de deur naar het sokkenwalhalla geopend.

Mijn eerste paar uit dit boek waren de Cauchy sokken: een muizentandboordje en een simpele combinatie van rechten en averechten, dat tot een mooi zigzagpatroontje leidde.

Daarmee leerde ik een van de belangrijkste zinnetjes die in vrijwel elk engelstalig patroon staat als je van boord naar teen breit: ‘being careful not tot twist stitches, join for working in the round’. Zit inmiddels zo in mijn hoofd gebakken dat dit zinnetje altijd in mijn gedachten komt als ik mijn opzetsteken tot een ring moet sluiten.

Dit paar kousen maakte ik voor mijn oudste zoon, in een jeanskleurige Regia wol. Hij draagt ze nog steeds!

Het tweede paar uit dit boek dat van de naalden gleed was Kai-mei (2010). Een simpele kous wat het beengedeelte betreft, en een lace patroontje dat schuin over de voet loopt. Ik herinner me nog dat mijn kinderen mij uitlachten dat ik een kous met gaten aan het breien was. Nu, mijn dochter draagt ze toch nog steeds, dus zo gek zal het wel niet geweest zijn.

  

De Wanida sokken heb ik ook nog gebreid, maar wanneer weet ik niet meer precies.  Ik weet dat ik er hééél lang over gedaan heb, omdat het second sock syndrome de kop opstak. Dit had tot gevolg dat ik, met een tussenperiode van toch wel enkele maanden, niet meer wist waar ik gebleven was in de teltekening, en er dus niets anders op zat dan ofwel opnieuw te beginnen, ofwel de voet (want ik was vlak na de hiel gestopt) zonder tekening verder te breien. En omdat het ‘mijn voeten uithing’  koos ik voor het laatste :-). Deze kousen worden ook door de dochter gedragen.

Voor de winnende enkelsokken putte ik mijn inspiratie ook uit dit boek. Lize had graag een lace patroontje, dus ging mijn voorkeur uit naar de Glynis sokken.

Lize’s enkelsokjes zitten in de eindfase, zoals je hieronder kan zien. Ik hoop dat ze er blij mee zal zijn!

 

Mijn algemeen gevoel bij dit boek:

• een mooie leerschool geweest voor mij, maar…
• achteraf bekeken veel te moeilijk voor een beginnende kousenbreister.